هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه ادراک از محیط یادگیری کلاس و هیجان تحصیلی با پیشرفت ریاضی در دو سطح دانش آموز و کلاس است. این رابطه در میان 600 دانش آموز پایه ششم از 20 کلاس بررسی شد. دانش آموزان به پرسشنامه های ادراک از ساختار کلاس فرانزل، پکران و گوتز (2007) و هیجان پیشرفت پکران، گوتز و فرانزل (2005) پاسخ دادند. نتایج تحلیل چند سطحی نشان دهنده رابطه منفی و معنادار هیجان تحصیلی اضطراب، و رابطه مثبت و معنادار لذت با عملکرد ریاضی در سطح دانش آموز و همچنین رابطه معنادار ابعاد ادراک از محیط یادگیری کلاس یعنی کیفیت آموزش ریاضیات، اعتماد به همسالان، تنبیه معلم و رقابت با عملکرد ریاضی در سطح مدرسه است. در مدل کامل 29 درصد و 71 درصد از واریانس عملکرد ریاضی به ترتیب بر اساس متغیرهای سطح اول و دوم پژوهش تبیین شده است. نتایج همچنین نشان داد که مدل دو سطحی بر خلاف مدل معمولی و یک سطحی، دانش بیشتری در ارتباط با رابطه بین متغیرها ارائه می دهد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ادراک از محیط کلاس با تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان راهنمایی منطقه دو شهر تربت حیدریه بوده است. تعداد 250 پسر دوره راهنمایی تحصیلی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب و در پژوهش شرکت کرده اند. ابزارهای جمع آوری داده دو پرسشنامه استاندارد؛ ادراک از کلاس جنتری، گابل و ریزا و پرسشنامه ی تجدید نظر شده تاب آوری تحصیلی مارتین و مارش بوده است. داده های حاصل به کمک آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شده است. نتایج نشان داد؛ بین ادراک از محیط کلاس و تاب آوری تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. ابعاد ادراک از کلاس؛ چالش، لذت و انتخاب (0.56) از میزان تاب آوری تحصیلی دانش آموزان راهنمایی را تبیین و پیش بینی می کند بنایراین توصیه می شود که برای بالابردن میزان تحمل و تاب آوری دانش آموزان در برابر مشکلات تحصیلی، معلمان و دبیران مترصد بهبود ادراک دانش آموزان از کلاس به عنوان عاملی مرتبط، باشند.

ارزیابی کلاس درس می تواند انگیزه و پیشرفت فراگیران را تحت تأثیر قرار دهد. امروزه، حوزه ارزیابی کلاسی با چالشهای مختلفی مواجه است که یکی از راههای مواجهه با این چالشها بهبود ادراک دانشجویان از نظام ارزیابی کلاسی است. هدف این پژوهش بررسی ادراک دانشجویان کشاورزی از محیط ارزیابی کلاسی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی آنان بود. تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری کشور به تعداد 87820 نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و نمونه گیری تصادفی با انتساب متناسب تعداد384 نفر از دانشجویان دانشکده های کشاورزی منتخب به­ عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی ظاهری و محتوایی آن را پانلی از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی تأیید کردند. برای سنجش پایایی ابزار تحقیق از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برای قسمتهای مختلف بین 75/0 تا 82/0 بود. بر اساس نتایج پژوهش، بین ادراک دانشجویان از ساختار ارزیابی کلاسی تبحرمحور و یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. با توجه به نتایج تحلیل مسیر، ادراک دانشجویان از ساختار ارزیابی کلاسی عملکردمحور بیشترین اثر علّی منفی را بر پیشرفت تحصیلی دارد. پیشنهاد می شود مسئولان آموزشی یکی از برنامه های اساسی خود را تغییر ساختار ارزیابی کلاسی از شیوه عملکردگرا به سمت تبحرمحوری قرار دهند.

مقدمه موفقیت در یادگیری و تحصیل تحت تاثیر محیط یادگیری است. این پژوهش با هدف بررسی روابط بین ادراک از محیط کلاس و معلم-تنظیمی تحصیلی با عملکرد تحصیلی از طریق یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ششم ابتدایی انجام شد. روش طرح این پژوهش از نوع طرح های همبستگی با رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری بود. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار AMOS و SPSS مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر میاندوآب و حجم نمونه 365 دانش آموز در سال تحصیلی 97-96 تشکیل می داد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ادراک از محیط کلاس، معلم-تنظیمی تحصیلی، خودتنظیمی در یادگیری و از معدل نوبت اول برای عملکرد تحصیلی استفاده شد. یافته ها تحلیل مدل معادلات ساختاری نشان داد که عملکرد تحصیلی به طور مستقیم از ادراک از محیط کلاس و معلم-تنظیمی تحصیلی و به طور غیرمستقیم از طریق میانجی گری یادگیری خودتنظیمی تاثیر می پذیرد. یافته های پژوهش نشان داد که الگوی پیشنهادی با داده ها برازش مناسبی دارد و شاخص های برازش مدل در تمامی مسیرهای مدل در دامنه معنی داری قرار گرفتند. نتیجه گیری فراهم کردن محیط مناسب آموزشی و به کارگیری مهارت معلم-تنظیمی تحصیلی برای حمایت از خودتنظیمی یادگیری می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک نماید.

مقدمه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه مداخله آموزش معلمان در مدیریت مؤثر کلاس درس بر پیامدهای شناختی(ادراک از محیط یادگیری و زمان انجام تکلیف) دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر سمنان بود. روش شناسی پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل همه معلمان دارای سابقه زیر 10 سال و دانش آموزان کلاس های درس آن ها در دوره دوم (پایه های چهارم تا ششم) مدارس ابتدایی شهر سمنان در سال تحصیلی(98-97) بود. شرکت کنندگان در برنامه مداخله40 نفر از معلمان و دانش آموزان کلاس های درس آن ها به تعداد 1200 نفر بودند که به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش و کنترل(20 نفر برای هر گروه) تقسیم شدند. برنامه مداخله آموزشی مدیریت مؤثر کلاس برای معلمان گروه آزمایش طی 15 جلسه دوساعته اجرا شد. کلیه دانش آموزان در کلاس های درس پرسشنامه ادراک از فعالیت های کلاس درس جنتری گابل و ریزا(2001) را تکمیل کردند. زمان انجام تکلیف دانش آموزان در کلاس های درس هردو گروه آزمایش و کنترل توسط مشاهده گران تعلیم دیده اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل کوواریانس اندازه های تکراری چند متغیری برای تحلیل داده ها استفاده شد. داد ه ها به صورت دو ماهه پیگیری شد. یافته ها: بررسی دو گروه ا ز نظر میانگین ادراک از محیط یادگیری و زمان انجام تکلیف در مرحله پس آزمون و پیگیری، حاکی از افزایش در ادراک از محیط یادگیری در ابعاد علاقه، انتخاب و چالش انگیزی بود. همچنین زمان انجام تکلیف در گروه آزمایش در پس آزمون و پیگیری به شکل معناداری بیشتر از گروه کنترل بود(001/. P<). آموزش طی یک دوره زمانی دو ماهه ثبات داشت. بحث و نتیجه گیری: توانمند سازی معلمان در راهبرهای مدیریت مؤثر کلاس درس نقش مهمی در افزایش پیامدهای شناختی در دانش-آموزان دارد. تلویحات کاربردی یافته ها مورد بحث قرار گرفت.

هدف: یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای فعال یاددهی-یادگیری در یکی از کلاس های درس رشته تحصیلی مشاوره در طول یک ترم تحصیلی در قالب 14 جلسه درسی اجرا شد. هدف اصلی مطالعه شناسایی ادراک دانشجویان از اجرای یادگیری مشارکتی در کلاس درس بود. روش: نمونه گیری برای انتخاب شرکت کنندگان به صورت هدفمند انجام شد. مشارکت کنندگان 24 نفر زن و 4 نفر مرد بودند که از طریق کنکور سراسری در دانشگاه تهران پذیرفته شده بودند. آن ها به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. مصاحبه نیمه ساختاریافته ابزار اصلی پژوهش بود. محتوای مصاحبه ها با رویکرد تحلیل موضوعی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد یادگیری مشارکتی نه تنها فرآیند یادگیری دانشجویان رشته مشاوره در درس آموزش و پرورش ابتدایی و متوسطه را تسهیل نموده و کیفیت یادگیری آنان را بهبود می بخشد بلکه در زمینه تقویت اعتمادبه نفس و هیجانات مثبت، تفکر انتقادی (کنترل احساسات و خلق، بحث و گفتگو، بارش مغزی و خودارزیابی صحیح)، تعامل و همکاری موثر و پرورش حس مسیولیت پذیری و رهبری کردن نیز موثر است. آشنایی اعضا هیات علمی با یادگیری مشارکتی و نظارت مستمر آنان در حین تعامل دانشجویان با یکدیگر می تواند کیفیت اجرای آن را در کلاس های درس دانشگاه بهبود بخشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه گری ادراک خود (ادراک کنترل و همانندسازی با مدرسه) در رابطه بین ادراک از محیط کلاس و تحصیل گریزی (بیزاری از تحصیل و مدرسه گریزی) دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان کلاس دهم شهر تهران است. مشارکت کنندگان شامل 661 دانش آموز کلاس دهم دبیرستان ها و هنرستان های شهر تهران بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسش نامه ادراک از محیط کلاس (فراسر و همکاران، 1996) مقیاس ادراک خود (فال و روبرتز، 2012) و مقیاس تحصیل گریزی (خرمایی، 1393) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری با نرم افزار ایموس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد ادراک از محیط کلاس بر ادراک خود (همانندسازی با مدرسه و ادراک کنترل) دانش آموزان به صورت مثبت و معنی دار اثرگذار است و بر تحصیل گریزی (بیزاری از تحصیل و مدرسه گریزی) نیز به صورت منفی و معنی دار اثر دارد. ادراک از محیط کلاس همچنین با واسطه گری همانندسازی با مدرسه و ادراک کنترل توانست به طور غیرمستقیم تحصیل گریزی را پیش بینی کند. همچنین نتایج نشان داد افزایش ادراک از محیط کلاس در دانش آموزان از طریق همانندسازی با مدرسه و ادراک کنترل، موجبات کاهش تحصیل گریزی دانش آموزان می شود. بنابراین طراحی فضاهای آموزشی مناسب و تعلیم کادر آموزشی در جهت رشد ادارک خود دانش آموزان به منظور پیشگیری از پیامدهای منفی تحصیلی امری ضروری به نظر می رسد.

هدف از مطالعه حاضر، رابطه بین خودتنظیمی هیجانی، ادراک از محیط یادگیری و تاب آوری تحصیلی با کاربرد مدل یابی دو سطحی دانش آموز و کلاس بود. این مطالعه با ایده گرفتن از رویکرد بوم شناختی، نسبت به تاب آوری کودک و نوجوان، بر روی نقش معلم و کلاس می پردازد. این رابطه در میان 450 دانش آموز دختر دوره پایه دهم از مناطق 19گانه آموزش وپرورش مناطق تهران که از هر منطقه سه دبیرستان انتخاب شدند، بررسی گردید. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس های معلم به عنوان بافت اجتماعی (TSC)، تاب آوری تحصیلی ARI و خودتنظیمی هیجانی (SRQ) بودند. نتایج تحلیل چندسطحی نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار بین متغیرهای پژوهش بود که با وارد کردن متغیرها در هر دو سطح، رابطه متغیر خودتنظیمی هیجانی با تاب آوری تحصیلی در سطح اول (سطح 001/0p<) و مؤلفه های درگیری، ساختار و حمایت از خودمختاری در سطح کلاس (001/0>p) معنادار است. بنابراین، مدارس حدود 27 درصد از واریانس تاب آوری تحصیلی را تبیین می کنند و 73 درصد برای عوامل سطح دانش آموزان تبیین شده است. همچنین نتایج نشان داد که مدل دوسطحی برخلاف مدل معمولی و یک سطحی، دانش بیشتری در ارتباط با رابطه بین متغیرها ارائه می دهد. یافته های این پژوهش نشان داد که عوامل مؤثر بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان چندسطحی است و برای بررسی تاب آوری تحصیلی دانش آموزان، باید به همه سطوح مؤثر بر آن توجه شود و با واردکردن متغیرها در هردو سطح، رابطه متغیر خودتنظیمی هیجانی با تاب آوری تحصیلی در سطح دانش آموز و مؤلفه های درگیری، ساختار و حمایت از خودمختاری در سطح کلاس معنادار می باشد.

هدف پژوهش حاضر شناسایی رابطه متغیر بافتی (ادراک از محیط کلاس) و متغیر فردی (خوش بینی) با تحول مثبت دانش آموزان است. 600 دانش آموز (251 پسر و 349 دختر) پایه دوم دبیرستان های نظری شهر تبریز، به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به ابزارهایی متشکل از مقیاس ادراک فعالیت های کلاس (MCA)، آزمون جهت گیری زندگی ((LOT؛ و پرسشنامه تحول مثبت ((PYD؛ پاسخ دادند. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که هر یک از متغیرهای بافتی و فردی با تحول مثبت دانش آموزان رابطه معناداری دارند و 26 درصد از واریانس تحول مثبت توسط مولفه های ادراک از محیط کلاس و خوش بینی قابل تبیین است. بر اساس یافته های این پژوهش عوامل بافتی (علاقه و انتخاب) بیشتر از عوامل فردی با تحول مثبت رابطه دارد. به طورکلی می توان گفت که عوامل بافتی (ساختار کلاس) و فردی (خوش بینی) توان پیش بینی تحول مثبت نوجوان را دارد.